30 grudnia 2023 roku o godzinie 10.00 w domu katechetycznym przy bazylice Narodzenia Najświętszej Marii Panny w Gorlicach spotkali się uczestnicy kolonii letniej we Władysławowie 2023, dofinansowanej z NOWEFIO 2023 r.
Pani prezes Marta Przewor gorąco powitała gości - księdza proboszcza Stanisława Ruszla, burmistrza miasta Gorlice - pana Rafała Kuklę, kierownika Wydziału Oświaty, Kultury i Promocji - pana Wojciecha Zapłatę, wychowawców kolonijnych i wszystkich, którzy wspierają od lat to dzieło, jakim jest kolonia letnia organizowana przez Stowarzyszenie Rodzin Katolickich diecezji rzeszowskiej - koło przy parafii Narodzenia Najświętszej Maryi Panny w Gorlicach.
Na samym początku wystąpiła grupa scholi i koloniści z minikoncertem. Była to okazja do posłuchania przepięknych polskich kolęd i pastorałek, zanucenia ich.
Następnie głos zabrał ksiądz proboszcz, życząc aby koloniści kiedyś, podobnie jak członkowie stowarzyszenia chcieli działać na rzecz dobra innych. Bezinteresownie. Aby byli dobrzy i pomagali swoim kolegom i koleżankom, a kiedyś jak dorosną żeby działali na rzecz innych, podobnie jak teraz członkowie stowarzyszenia. Kolonia to wielki organizacyjny wysiłek wielu osób, to dar, z którego corocznie korzysta wiele dzieci. Zaapelował do młodych uczestników spotkania, aby starali się rozsiewać dobro w swoim otoczeniu - wtedy będzie dawać szczęście wielu osobom. Podkreślił, że kadra kolonijna zawsze pracuje na zasadzie wolontariatu.
Pan burmistrz dziękując za zaproszenie podziękował pani prezes Marcie Przewor i współorganizatorom, wolontariuszom kolonijnym za zorganizowanie wypoczynku dla uczniów. Podkreślił, że jest to dobry sposób na odciągnięcie dzieci od komputerów, laptopów, komórek, a zarazem możliwość nawiązania dobrych relacji z rówieśnikami, szersza integracja i możliwość atrakcyjnego, wakacyjnego wypoczynku.
Pan kierownik Wojciech Zapłata z urzędu miasta Gorlice w swoim wystąpieniu powiedział, że miasto wspiera i nadal będzie wspierać działania stowarzyszenia w tym zakresie. Przekazano dla dzieci słodycze, a dla pani prezes upominek - kalendarz na nowy 2024 rok.
Spotkanie było nie tylko okazją do złożenia serdecznych, świąteczno - noworocznych życzeń, ale również do podziękowania tym wszystkim, dzięki którym kolonia organizowania dla dzieci z rodzin potrzebujących wsparcia mogła się odbyć.
Słowa szczerych podziękowań za okazane serce oraz duże zaangażowanie, co podkreślała prezes gorlickiego koła Stowarzyszenia Rodzin Katolickich pani Marta Przewor przekazane zostały wszystkim paniom wychowawczyniom na czele z panią kierownik wypoczynku Izabelą Krupa. Pani prezes wyraziła ogromną wdzięczność wszystkim, dzięki którym ta forma bezpłatnego letniego wypoczynku dzieci z rodzin potrzebujących wsparcia mogła być realizowana od 29 lat.
Było czytanie Pisma Świętego o narodzinach Jezusa w Betlejem, modlitwa, którą poprowadził ksiądz proboszcz Stanisław Ruszel. Po poświęceniu opłatków nastąpiło serdeczne składanie sobie życzeń.
Kolejno odbyły się dwa konkursy - wiedzy o wycieczce pokolonijnej i muzyczny - śpiewanie kolęd. Zwycięzcy otrzymali nagrody i duże brawa. Zwłaszcza uczestnicy konkursu muzycznego zadziwili nas znajomością i pięknym wykonaniem kolęd, również z towarzyszeniem trąbki czy skrzypiec.
W czasie tego "opłatka" dzieci wyraziły wdzięczność kadrze kolonijnej oraz wszystkim, którzy w jakikolwiek sposób wspierali organizację kolonii wręczając świąteczny upominek. Koloniści potrafią docenić trud wielu ludzi dobrej woli i okazać im wdzięczność. Widzimy, że warto nadal kontynuować to dzieło, by spełnić prośbę dzieci o kolejną kolonię. Już trzydziestą jak Bóg da.
Następnie Święty Mikołaj, który spóźnił się nieco ze względu na dużą ilość obowiązków rozdawał wszystkim kolonistom prezenty.
Pięknie nakryte stoły, stroiki, anioły, choinka, opłatki i składane sobie życzenia nadały niepowtarzalny, rodzinny klimat temu spotkaniu. Spotkanie to miało charakter radosnego świętowania, płynącego z betlejemskiego żłóbka i narodzin Boga Człowieka.
Pani prezes Marta Przewor pełniła na kolonii opiekę medyczną. Miała więc okazję podobnie jak kadra kolonijna, obserwować jej uczestników. Zauważa się pozytywne zmiany postaw i zachowania, co świadczy o tym, że kolonia jest nie tylko formą wypoczynku, integracji, rekreacji ale też pełni funkcje edukacyjne i wychowawcze.
Warto zauważyć, że wakacyjne wyjazdy dla dzieci, a także niespotykana formuła jej kontynuowania poprzez spotkania z uczestnikami w ciągu roku, to ważne zadanie w działalności Stowarzyszenia. Od 29 lat jest to najliczniejsza kolonia w Gorlicach.
Pragnę to podkreślić, że kolejnych kolonii nie byłoby gdyby nie determinacja pani prezes Marty Przewor, ale też Jej dar zjednywania "ludzi dobrej woli" dla tej sprawy.
Zorganizowanie kolonii to duże przedsięwzięcie dla każdego stowarzyszenia które działa tylko w ramach wolontariatu. Dzięki Bogu i ludziom oraz pracy pani Marty ta kolonia trwa nieprzerwanie od 1995 r. Była w Bystrej, Hańczowej, Darłówku, Władysławowie, ma być w Wapiennym. Koloniści poznają swoją małą i dużą Ojczyznę, jej historię, piękno przyrody, zabytki. Zdobywają nowe umiejętności, odkrywają nowe zainteresowania, integrują się. W atrakcyjny sposób uczą się ale też wypoczywają. Są to też coroczne "Wakacje z Bogiem".


Nie żyje Wanda Półtawska - w nocy z 24 na 25 października 2023 roku w wieku niemal 102 lat, odeszła w Krakowie do Domu Ojca. Mimo zaawansowanego wieku, nie była "obiektem muzealnym", ale do ostatnich dni drogowskazem dla młodych i starszych, jak żyć w tych trudnych czasach.
Doktor nauk medycznych, specjalistka w dziedzinie psychiatrii, profesor Papieskiej Akademii Teologicznej, harcerka, działaczka pro-life.
Podczas II wojny światowej łączniczka w polskiej konspiracji, aresztowana i więziona w niemieckim obozie Ravensbrück. Poprzez niestrudzone pielęgnowanie pamięci o tamtych trudnych czasach miała wielkie zasługi w upamiętnianiu prawdy o wojennych losach Polaków. Społecznik, świadek historii, żarliwa polska patriotka.
Mimo, że boleśnie doświadczona przez los, bezgranicznie wierna najwyższym ideałom człowieczeństwa, niezłomna wojowniczka o drugiego człowieka, niestrudzenie broniąca życia ludzkiego od poczęcia do naturalnej śmierci. Przetrwała, przeżyła niezwykłą siłą swojej wiary, swojego ducha.
Wierzyła w życie, które ratowała z ogromną determinacją na każdym kroku.
A najważniejsze, że walczyła o życie jako drogę, która może i powinna być drogą do świętości i zbawienia dla każdego człowieka.
Misja promowania wartości rodziny, której oddała całe swoje serce, okazała się trwałym fundamentem przyjaźni ze świętym Janem Pawłem II. Wieloletnia współpracowniczka Ojca Świętego, zaangażowana w rozwój katolickiej nauki społecznej.
Jej wielką troską było to, aby nauczanie św. Jana Pawła II nie poszło w zapomnienie, lecz integralnie przekazywane kształtowało umysły i sumienia kolejnych pokoleń. Przejawem tej troski była jej niestrudzona działalność naukowo-dydaktyczna, liczne publikacje, spotkania, prelekcje i wywiady.
Wiele z tych spotkań miało miejsce w diecezji rzeszowskiej, a zwłaszcza w Gorlicach, gdzie na zaproszenie Stowarzyszenia Rodzin Katolickich, na przestrzeni ponad dwudziestu lat, (1995 - 2019) wygłosiła wiele wykładów i konferencji skierowanych do młodzieży szkolnej, małżonków, rodziców, seniorów i wychowawców.
Głosiła wiernie, z wielką odwagą i mocą, trudną prawdę, niewygodną dla współczesnego świata - prawdę o małżeństwie i rodzinie. Był to wielki trud spotkań i wykładów dla niezliczonej rzeszy słuchaczy.
Mimo częstej, niewybrednej krytyki nigdy nie poszła na kompromis, chociaż była osobą niezwykle wrażliwą. Jej wykłady były zmaganiem o prawdę, a siłę czerpała z mocnej wiary i codziennego uczestnictwa w Eucharystii. Przez ponad 20 lat obserwowaliśmy nieprzeciętną Jej gorliwość, wierność oraz entuzjazm w pełnieniu woli Bożej.
Dziękujemy Bogu za Jej życie. "Kto jedno życie ratuje, ten cały świat ratuje" (cytat, który widnieje na medalu Sprawiedliwy wśród Narodów Świata). Tylko Bóg wie, ile żyć uratowała przez modlitwę, przez akcję w obronie życia dzieci nienarodzonych, nawet w Gorlicach uczestniczyła w Marszu dla Życia i Rodziny. Zapewne dlatego w kościele Mariackim żegnało Ją tak wielu młodych ludzi, pragnących podziękować za Jej życie.
Na życzenie pani profesor zredagowałam w 2020 roku publikację, w której przedstawiłam skrót nauczania Jana Pawła II, jakie głosiła w Gorlicach. Wyrazem miłości do Niestrudzonej Obrończyni Życia i Rodziny winno być pogłębianie nauczania świętego papieża, jego realizowanie i przekazywanie. Można to zrobić zaznajamiając się z w/w książką "Wanda Półtawska - Największa Prorokini XX wieku". Można ją jeszcze nabyć dzwoniąc pod numer telefonu 501511 042. 29 lat temu powstało koło Stowarzyszenia Rodzin Katolickich (SRK) w Gorlicach. Nie jest to okrągły jubileusz, ale tak jak każda rocznica jest okazją do podsumowania i dziękczynienia. Z tej okazji 8 listopada b. roku uczestniczyliśmy we mszy świętej sprawowanej przez opiekuna naszej wspólnoty ks. Wojciecha Mazurka oraz misjonarza z Kazachstanu - ks. Jana Radonia.
Dziękowaliśmy Bogu i Matce Najświętszej za ten czas, że trwamy, że jesteśmy, że ta posługa niesie nam radość i zadowolenie, że działamy Bogu na chwałę i ludziom na pożytek. W czasie tej Eucharystii dziękowaliśmy również za duchowe dziedzictwo pani prof. Wandy Półtawskiej, która przez ponad dwadzieścia lat przekazywała w Gorlicach naukę świętego Jana Pawła II i prosiliśmy o wieczną nagrodę, aby po trudach życia doczesnego mogła cieszyć się niebem. W czasie kazania ks. misjonarz wspominał błogosławionego kapłana Władysława Bukowińskiego, który w dłoniach Opatrzności Bożej przeżył w Kazachstanie piekło wojny, łagrów i komunizmu z podniesioną głową. W 1956 roku mógł wrócić do Polski, ale wówczas poprosił o obywatelstwo rosyjskie i z miłości do Boga i ludzi został w Kazachstanie do końca.
Po mszy świętej udaliśmy się na spotkanie "Pod Kogutek", gdzie chór dziecięcy z ZS im Jana Pawła II w Stróżówce przedstawił niezwykle wymowny spektakl słowno - muzyczny obrazujący historię odzyskania niepodległości, przeplatany śpiewem pieśni patriotycznych (znanych i nieznanych). Piękny program przygotowali nauczyciele pani Anna Siarkowicz i pan Roberta Romańczyk.
Następnie przypominaliśmy historię naszej wspólnoty. Wielu z nas działa od samego początku, część dołączyła do nas później, ale nadal jest nas 50 osób, mimo, że 30 osób odeszło do Domu Ojca. To znaczy, że dołączają nowe osoby, zasilając nasze szeregi. Dlaczego trwamy? W czasie kiedy wiele innych kół SRK już nie działa? Bardzo ważna jest modlitwa i formacja, które kontynuujemy od samego początku. Modlimy się przed spotkaniami w intencji misjonarzy związanych z naszą parafią. Organizujemy spotkania z ks. misjonarzami (w tym roku ks. Marek Muszyński i ks. Jan Radoń). Comiesięczne wykłady prowadzone przez kapłana oraz dni skupienia poszerzają naszą wiedzę religijną. W tym roku organizowaliśmy diecezjalne dni skupienia w Jaśle, gdzie wysłuchaliśmy ciekawego wykładu ks. prof. Pawła Bortkiewicza.
Organizujemy liczne pielgrzymki. Są to rekolekcje w drodze, które pozwalają nam również na bliższe poznanie, i troskę o inne osoby. To one zawsze zapewniają nam dopływ nowych członków. Bardzo radujemy się, że możemy prowadzić rozważania i różaniec przed Najświętszym Sakramentem w pierwsze soboty miesiąca. Celem upamiętnienia faktu ustanowienia Patronki miasta podjęliśmy takie zobowiązania duchowe. Prowadzimy w kościele różaniec i drogę krzyżową w intencji dzieci nienarodzonych. Co miesiąc redagujemy i wydajemy gazetkę parafialna "Z Niepokalaną" (obecnie numer 331), która również ma za zadanie pogłębiać naszą wiedzę religijną. Wspólna modlitwa, praca, działania formacyjne budują wspólnotę, umacniają koło i otwierają go na zewnątrz.
Po okresie "covidowym" nasze działania w zasadzie nie zmieniły się. W styczniu zorganizowaliśmy spotkania noworoczne dla "kolonistów", seniorów i grup działających przy parafii. W bieżącym roku zorganizowaliśmy trzy pielgrzymki jednodniowe dla członków naszego koła. Zawsze w nich uczestniczy również kilka osób, które nie są członkami naszej wspólnoty. Jest więc możliwość poszerzenia naszego koła, możliwość poznawania się i głębszych relacji miedzy sobą.
Od początku naszej działalności najważniejszym działaniem jest praca z dziećmi. Jak co roku zorganizowaliśmy bezpłatną kolonię dla prawie 50 dzieci z rodzin potrzebujących wsparcia. We Władysławowie nad morzem dzieci z gorlickich parafii, ale także dzieci z Ukrainy mogły skorzystać z bezpiecznego, zdrowego, wypoczynku. Nasze wakacje to nie tylko wypoczynek. Zawsze staramy się wdrażać program wychowania w oparciu o wartości chrześcijańskie. Jest codzienna msza święta, modlitwa - to wszystko przynosi efekty. Mimo trudności finansowych (otrzymaliśmy z FIO jedynie połowę planowanych środków na realizowany program, dzięki pomocy z parafii, ks. proboszcza i wielu sponsorów odbyła się po raz 28 piękna kolonia. Zawsze po kolonii staramy się kontynuować spotkania z dziećmi. W tym roku była wycieczko-pielgrzymka do Męciny Wielkiej i Wapiennego. Już planujemy spotkanie noworoczne z paczkami od św. Mikołaja.
Bóg zapłać wszystkim kapłanom, ks. proboszczowi i opiekunom naszego koła oraz asystentowi diecezjalnemu - ks. Marianowi Raźnikiewiczowi - za każde wsparcie. Dziękuję członkom SRK, oraz zarządowi. Wszyscy pracowali według swoich możliwości. Nie ma w naszym kole osób nieprzydatnych. Stowarzyszenie Rodzin Katolickich diecezji rzeszowskiej - koło przy parafii Narodzenia NMP w Gorlicach od lat wspiera rodziny w organizacji wypoczynku dla dzieci. Podjęte kroki mają posłużyć wyrównywaniu szans edukacyjnych dzieci, poszerzaniu umiejętności społecznych, a także rozwijaniu zainteresowań oraz zamiłowania do poznawania kultury i przyrody swojego kraju.
Wycieczka po malowniczych terenach Beskidu Niskiego stanowiła kontynuację działań podjętych podczas kolonii letniej zorganizowanej latem we Władysławowie.
Tym razem uczestnicy projektu poznawali historię naszego regionu wędrując szlakiem architektury drewnianej. Niewątpliwą perełką na trasie była dawna cerkiew greckokatolicka pod wezwaniem św. św. Kosmy i Damiana w Męcinie Wielkiej - obecnie rzymskokatolicki kościół parafialny Matki Bożej Królowej Polski. Ciekawą historię tego miejsca i informacje związane z cennymi zabytkami przekazał proboszcz parafii ksiądz Jan Adamczyk. Szczególną uwagę zwrócił na kompletny ikonostas z XIX wieku, barokowe ołtarze boczne i prazdniki z XVIII wieku. Spotkanie zakończyła wspólna msza święta.
Dalsza trasa wycieczki była dla każdego wyzwaniem. Z Wapiennego, najmniejszej w Polsce miejscowości uzdrowiskowej położonej w otulinie Magurskiego Parku Narodowego, udaliśmy się zielonym szlakiem turystycznym na Ferdel. Przewodnikiem był pan Mariusz Śmietana - nauczyciel geografii i miłośnik gór. Trasa wiodła przez buczynowy las pełen przyrodniczych osobliwości. Po drodze spotkaliśmy duże mrowiska, dorodne borowiki i barwne muchomory. Celem wyprawy była wysoka na 25 metrów drewniana wieża widokowa. Warto było pokonać trudy wędrówki, porywisty wiatr i kręte, strome schody wiodące na szczyt wieży. Z najwyższego tarasu roztaczały się przepiękne widoki na wzniesienia okolicznych Beskidów.
Po leśnej wędrówce na wszystkich czekał smaczny obiad i słodki deser. Po krótkim odpoczynku znalazł się czas na spacer po ośrodku uzdrowiskowym, rozmowy i rozgrywki sportowe. Spotkanie zakończyła wspólna modlitwa różańcowa.
Wycieczka ukazała piękno najbliższej okolicy i przybliżyła wszystkim bogatą historię tych ziem. Wspólne spotkanie sprawiło uczestnikom wiele radości. Składamy serdeczne podziękowania wszystkim, dzięki którym możliwa była organizacja spotkania: paniom Agnieszce Haluch, Ewie Janusz, Izabeli Krupa, Magdalenie Żak, Marcie Przewor. Opieka duchowa - ks. Wojciech Mazurek
Przedostatnia niedziela października obchodzona jest jako Światowy Dzień Misyjny. W Polsce Światowy Dzień Misyjny to jednocześnie początek całego Tygodnia Misyjnego - czasu solidarności misyjnej w kościele katolickim mającej na celu ożywienie ducha współpracy i szerzenia wiary. Całą akcję zapoczątkował papież Pius XI w 1926 r.
Obecnie na misjach pracuje 1771 polskich księży, zakonników i zakonnic oraz osób świeckich w 99 krajach świata na wszystkich kontynentach /dane z 2021 r./ Ponadto w krajach byłego Związku Radzieckiego posługuje 400 kapłanów oraz 357 sióstr z Polski. Zadania ewangelizacyjne są ciągle bardzo istotne, bo aż 5 miliardów ludzi nie zna jeszcze Ewangelii. W tym kontekście, zwłaszcza w Tygodniu Misyjnym warto sobie uświadomić, że każdy chrześcijanin jest odpowiedzialny za ewangelizację. Różne mogą być jej formy. Nie każdy może wyjechać na misję, ale każdy z nas może je objąć wsparciem modlitewnym, w tym modlitwą o nowe powołania misyjne a także, według możliwości, wsparciem materialnym. Stowarzyszenie Rodzin Katolickich przy parafii Narodzenia NMP w Gorlicach, w ramach swojej działalności statutowej, od 29 lat swojego istnienia kontynuuje współpracę z misjami. Chcielibyśmy podzielić się doświadczeniami w tym zakresie. Sprawdziła się w praktyce początkowa myśl, by ukonkretnić pomoc misjom i misjonarzom.
Przez 29 lat otaczaliśmy modlitwą misjonarzy:
- ks. Jacek Kędzior /Papua Nowa Gwinea/,
- ks. Jerzy Krzywda / Guatemala/,
- ks. bp Krzysztof Kudławiec /pochodzący z Gorlic - Glinika, posługujący w Ekwadorze/,
- ks. Andrzej Mihułka /Ukraina/,
- ks. Marek Muszyński /Republika Środkowej Afryki/,
- ks. Krzysztof Panasowiec /Ukraina, parafia w Dolinie/,
- ks. Jan Radoń /Kazachstan/,
- s. Magdalena Setlak kombonianka /Kenia/.
Wszystkich obejmujemy systematyczną modlitwą różańcową /cząstką przed każdym zebraniem ogólnym/. Niektórzy z misjonarzy odwiedzają nas. Ks. Krzysztof Panasowiec często bywa ze swoim polonijnym zespołem "Perła" uświetniając koncertami ważniejsze uroczystości patriotyczno - religijne, nie tylko w Gorlicach. Noclegi zapewniają im rodziny z SRK. Niemal corocznie gościmy w naszej wspólnocie ks. Marka Muszyńskiego. Odwiedził nas również w tym miesiącu. Wszystkie takie spotkania przybliżają nas do konkretnych sytuacji i problemów misyjnych. Do czasów pandemii corocznie organizowaliśmy charytatywne wyjazdy na Ukrainę, niosąc pomoc naszym rodakom na Kresach /Kałusz, Dolina..../. Dzięki "darom serca" /środki finansowe/ wspomagamy odbudowujące się kościoły, czy np. budujące się przedszkole przy parafii ks. K. Panasowca. Warto wspomnieć, że od wielu już lat w corocznie organizowanych przez nas koloniach letnich dla dzieci z rodzin potrzebujących wsparcia uczestniczy grupa dzieci /8 - 10 osób/ z Ukrainy, z wychowawcą.
Na zakończenie kierujemy apel do wszystkich Czytelników "Niedzieli" i naszego parafialnego pisma "Z Niepokalaną" byśmy nie byli obojętni i również zostali misjonarzami - przez modlitwę, ofiarowane Bogu cierpienia i radości, przez dobre uczynki i materialną pomoc dla potrzebujących. Jako przyjaciel misji staniesz się modlitewnym i materialnym zapleczem misjonarzy i misjonarek, którzy opuścili rodziny i swój kraj w celu zdobywania nieśmiertelnych dusz dla Chrystusa.
30 września b. roku wspólnota koła Stowarzyszenia Rodzin Katolickich w Gorlicach wyruszyła na autokarową pielgrzymkę szlakiem największych Polaków; św. Jana Pawła II, błogosławionego kardynała Stefana Wyszyńskiego oraz św. Jana z Dukli.
Pragnęliśmy modlić się za ich wstawiennictwem w ważnych w tym momencie intencjach. W intencji Ojczyzny wiernej Bogu, Krzyżowi i Ewangelii oraz rodziny silnej Bogiem, która jest siłą Narodu. Jesteśmy świadomi jak bardzo potrzeba nam obecnie orędownictwa tych świętych, w czasach kiedy ważą się losy naszej Ojczyzny, kiedy wielu nie uznaje definicji rodziny, opartej na małżeństwie jednego mężczyzny z jedną kobietą.
Rozpoczęliśmy pielgrzymką od Sanktuarium św. Jana Pawła II w Krośnie. Parafia pw. św. Piotra Apostoła i św. Jana z Dukli w Krośnie należy do jednej z młodszych wspólnot w archidiecezji przemyskiej. Jej początki sięgają roku 1984. W swojej historii ma niezwykłe wydarzenie, 10 czerwca 1997 roku, w czasie pielgrzymki do Krosna, sam papież Jana Paweł II konsekrował ten kościół. Tam też na lotnisku powiedział wciąż aktualne słowa: "Nie dopuśćcie, aby wam odebrano chrześcijańską godność... Pozostańcie wierni tradycjom waszych ojców." Dzisiaj w czasach wielkich przemian nie wolno nam o tym zapominać. Kult św. Jana Pawła II - obecny tutaj od chwili jego pielgrzymki do Krosna - ożywił się jeszcze bardziej z dniem jego beatyfikacji i kanonizacji. Dla upamiętnienia pobytu papieża powstało muzeum św. Jana Pawła II. 13 grudnia 2015 roku odbyła się tutaj uroczystość ogłoszenia sanktuarium św. Jana Pawła II w Krośnie, połączona z otwarciem przez metropolitę przemyskiego abp. Józefa Michalika Bramy Miłosierdzia. W tej przepięknej świątyni ks. Wojciech Mazurek, opiekun gorlickiego koła sprawował Eucharystię i wygłosił homilię odwołując się do życia i nauczania tych największych Polaków. Naszym zadaniem jest poznawać te dokumenty i realizować w swoim życiu.
Następnie pielgrzymowaliśmy do Myczkowiec, gdzie znajduje się ośrodek Caritas diecezji rzeszowskiej. Sercem ośrodka jest kaplica Matki Bożej Pięknej Miłości. Każdego roku ośrodek umożliwia wypoczynek kilku tysiącom dzieci, zwłaszcza z rodzin ubogich. Jan Paweł II, największy Apostoł Miłosierdzia, wołał o miłosierdzie na wszystkich kontynentach i aktywizował również działania na terenie naszej Ojczyzny.
Po obiedzie udaliśmy się do Komańczy na spotkanie z błogosławionym kardynałem Stefanem Wyszyńskim. Prymas był tam więziony od 29 października 1955 r. do 28 października 1956 r. Jemu poświęcona izba pamięci mieści się w klasztorze sióstr nazaretanek. W okresie komunistycznych represji wobec Kościoła i społeczeństwa bronił chrześcijańskiej tożsamości narodu. Gdy rząd zdecydował się na jawną ingerencję w wewnętrzne życie Kościoła wypowiedział swoje słynne "non possumus". W trakcie rocznego internowania w Komańczy prymas napisał teksty Jasnogórskich Ślubów Narodu Polskiego i Wielką Nowennę Tysiąclecia, przygotowujące Polskę do obchodów 1000-lecia chrztu, dokończył "List do kapłanów" oraz zredagował "Zapiski więzienne". Siostra nazaretanka - przewodniczka powiedziała nam: Nie jesteśmy muzeum. Chcemy, żeby odwiedzający nas mogli duchowo spotkać prymasa Wyszyńskiego. Mogli poznać wartości, z powodu których był więziony; to otoczenie jest nasiąknięte jego osobowością.
Następnym etapem była modlitwa u stóp Matki Bożej Królowej Nieba i Ziemi w Jaśliskach. Święty Jan Paweł II w czasie pielgrzymki w 1997 roku na lotnisku w Krośnie nałożył korony na Jej cudowny obraz, datowany na XV wiek. W Jaśliskach podziwialiśmy również świeżo odnowiony kościół filialny p.w. św. Mikołaja. Kiedyś była to cerkiew, a obecnie służy liturgii rzymskokatolickiej. Warto go zobaczyć. Nasze pielgrzymowanie zakończyliśmy w Dukli - modlitwą do św. Jana z Dukli - patrona SRK diecezji rzeszowskiej. W 1997 roku zarząd SRK w Rzeszowie obrał tego patrona, wzywając członków SRK do duchowej walki o wartości.
Dziękujemy naszym przewodnikom - kapłanom i siostrze nazaretance za pasję i gorliwość w prezentacji świątyń, którymi się opiekują.
Stowarzyszenie Rodzin Katolickich - koło przy parafii Narodzenia NMP w Gorlicach od lat wspiera rodziny w organizacji wartościowego wypoczynku wakacyjnego dla dzieci. W tym roku w wyjeździe na kolonię do Władysławowa uczestniczyła grupa uczniów z Gorlic, Stróżówki i zaprzyjaźnionej Doliny na Ukrainie. Kolonia odbywała się w duchu "Rekolekcji z Bogiem". Każdy dzień ubogacała Msza Święta, wspólna modlitwa i rozważanie Słowa Bożego.
Zmiana klimatu, walory krajobrazowe i dobra pogoda sprzyjały odpoczynkowi. Organizatorzy zapewnili wiele atrakcji. Każdy dzień na kolonii był doskonałą okazją do poznawania ciekawych zakątków i bogatej historii naszej Ojczyzny.
Dzieci uczestniczyły w wycieczkach do Swarzewa, Jastrzębiej Góry i na Półwysep Helski. Koloniści kreatywnie spędzali każdą chwilę W czasie wypoczynku nie zabrakło zabaw na plaży, kąpieli w morzu, rywalizacji sportowej, gier terenowych, warsztatów edukacyjnych, ciekawych projekcji filmowych, udziału w koncertach oraz śpiewu i tańców integracyjnych. Kolonia przyczyniła się do promowania aktywnych form spędzania wolnego czasu oraz rozwijania zainteresowań. Każdego dnia towarzyszyły nam słowa świętego Jana Pawła II "Musicie od siebie wymagać, nawet gdyby inni od was nie wymagali". Codziennie umacniane były zasady dobrego zachowania, wzajemnej współpracy oraz pomocy i szacunku dla drugiego człowieka. Przeżyte wakacje z Bogiem sprawiły wiele radości uczestnikom. Wielu z nich mogło oderwać się od codziennych problemów oraz niebezpieczeństw płynących z nadmiernego korzystania z mediów społecznościowych. Dzieci miały okazję wyrównania szans edukacyjnych i regeneracji sił przed zbliżającym się nowym rokiem szkolnym.
Zorganizowanie wypoczynku we Władysławowie możliwe było dzięki otrzymaniu dotacji z Rządowego Programu Fundusz Inicjatyw Obywatelskich NOWEFIO, wsparciu finansowemu Urzędu Miejskiego w Gorlicach, dofinansowaniu przez Stowarzyszenie Rodzin Katolickich w Gorlicach oraz bezinteresownej pomocy wielu ludzi wielkiego serca. Cała kadra kolonii sprawowała opiekę nad kolonistami w ramach wolontariatu. Koordynator projektu i lekarz - Marta Przewor, kierownik kolonii - pani Izabela Krupa, wychowawcy: panie Ewa Janusz, Magdalena Żak, Agnieszka Haluch i Oleksandra Rudewycz. Opieka duchowa ks. Wojciech Mazurek.
Składamy serdeczne podziękowania wszystkim, którzy przyczynili się do organizacji kolonii. To dzięki ich wrażliwym sercom na twarzach dzieci zagościł uśmiech.

Pomimo wakacji dnia 6 lipca 2023r. zebraliśmy się licznie w domu katechetycznym, by podziękować księdzu doktorowi Tomaszowi Bierzyńskiemu za dwuletnią opiekę duszpasterską nad naszym kołem. W ciągu tych dwóch lat ksiądz opiekun z wielkim zaangażowaniem z nami współpracował. Przygotowywał prezentacje i wygłaszał ciekawe prelekcje na zebraniach, dzięki czemu mogliśmy pogłębić naszą wiedzę religijną. Wyjeżdżał z nami na pielgrzymki, podczas których celebrował msze święte w naszej intencji. Podczas każdej z nich mieliśmy możliwość wysłuchania bogatej w treść homilii. Ważną częścią Jego posługi była opieka duszpasterska nad dziećmi na kolonii letniej we Władysławowie. Dzielił się z nami swą wiedzą również publikując artykuły w każdym numerze gazetki "Z Niepokalaną". Za wszelkie dobro, które dzięki księdzu opiekunowi było naszym udziałem serdecznie dziękujemy i zapewniamy o pamięci w modlitwie. Życzymy księdzu wielu łask Bożych i opieki Maryi oraz patrona św. Tomasza na dalsze lata posługi duszpasterskiej.




Niemal równo rok temu nasze Stowarzyszenie Rodzin Katolickich odbyło pielgrzymkę do wybranych sanktuariów diecezji sosnowieckiej. Były to cztery sanktuaria znajdujące się w pasie Jury Krakowsko - Częstochowskiej. W sobotę 17 czerwca podjęliśmy kontynuację tej trasy. Tym razem nawiedziliśmy trzy sanktuaria w Dąbrowie Górniczej i jedno w Jaworznie, czyli sanktuaria Zagłębia.
Naszym pierwszym punktem programu było sanktuarium Matki Bożej Anielskiej, Pani Dąbrowy Górniczej i Matki Zagłębia, Perły Zagłębia, Zagłębiowskiej Kany, z łaskami słynącą figurą Maryi. W tym świętym miejscu nasz opiekun, ks. Tomasz Bierzyński odprawił mszę świętą, następnie gospodarz bazyliki, ks. kanonik Andrzej Stasiak, obszernie opowiadał o kościele i historii. Jego życzliwość, wiedza i dające się odczuć umiłowanie miejsca, w którym przyszło mu służyć spowodowały, że dalsza część pielgrzymki odbywała się z lekkim poślizgiem.
Udało się go trochę nadrobić w drugim miejscu - sanktuarium św. Antoniego z Padwy w Dąbrowie Górniczej - Gołonogu. Zlokalizowany na wzniesieniu kościół pod wezwaniem Narodzenia Najświętszej Marii Panny i św. Antoniego pochodzi z drugiej połowy XVII wieku i pierwotnie za patronów miał Najświętszą Maryję Pannę i św. Andrzeja. Był to kościół farny. Po przeprowadzonej w XIX wieku renowacji budowla w stylu gotyckim, o wystroju barokowym, posiada trzy nawy i prezbiterium zwrócone ku wschodowi. Wówczas powstały nawy boczne z kaplicami św. Antoniego i św. Barbary, ambona i polichromia. W ołtarzu głównym znajduje się scena Ukrzyżowania, a po obu stronach prezbiterium ołtarze boczne: Jezu, ufam Tobie i Matki Bożej Częstochowskiej. W roku 1892 miała miejsce powtórna konsekracja i od tego czasu kościół pozostaje pod wezwaniem Narodzenia Najświętszej Maryi Panny i św. Antoniego Padewskiego. Od sierpnia 1951 opiekę nad parafią objęli franciszkanie.
Trzecim miejscem na naszym szlaku nawiedzenia było sanktuarium Najświętszego Serca Pana Jezusa w Dąbrowie Górniczej - Strzemieszycach Wielkich. Budynek tego kościoła został wzniesiony w pierwszych latach dwudziestego stulecia, jednakże uroczysta konsekracja odbyła się dopiero w 1959 roku. Świątynia jest wybudowana w stylu neogotyckim, na planie krzyża łacińskiego. Posiada trzy nawy. Według pierwotnego projektu zaplanowane były trzy wieże, jednakże ze względu na wybuch I wojny światowej zaniechano ich budowy. Istotne było też zubożenie społeczeństwa. We wnętrzu na uwagę zasługuje neogotycki ołtarz główny, w którego centrum mieści się łaskami słynąca figura Najświętszego Serca Pana Jezusa, która otoczona jest figurkami wielu świętych. Ściany świątyni zdobią wizerunki świętych: Piotra i Pawła oraz czterech ewangelistów (w prezbiterium) oraz św. Małgorzaty Alacoque, św. Stanisława Kostki, św. brata Alberta (patrona diecezji sosnowieckiej) i św. Rafała Kalinowskiego. Na filarach również mamy wizerunki m. in. św. Jadwigi Śląskiej, św. Jadwigi Wawelskiej, św. Wojciecha, św. Maksymiliana, św. Kazimierza i innych. Dnia 16 października 2005 r. na placu przed kościołem poświęcono pomnik papieża Jana Pawła II. Od roku 2002 kościół ten jest sanktuarium, a od 2008 roku nosi tytuł bazyliki.
Ostatnim miejscem nawiedzonym już w drodze powrotnej było sanktuarium Matki Bożej Nieustającej Pomocy w Jaworznie - Osiedlu Stałym. Historia powstania tego kościoła przypomina to, co miało miejsce w Nowej Hucie. Również to osiedle wzniesiono tak, aby nie było w nim miejsca dla Pana Boga. Właściwie od czasu jego budowy, od lat 60 tych czynione były starania o budowę kościoła, niestety przez niemal dwa dziesięciolecia nieskuteczne. Przez cały ten czas trwała nieustanna modlitwa w tej intencji do Matki Bożej Nieustającej Pomocy. Wreszcie wbrew władzom, w 1978 roku przystosowano do nauki religii i sprawowania mszy świętej dwa prywatne, nabyte wcześniej budynki. Pierwsza msza poprzedzona 40 godzinnym nabożeństwem została odprawiona w Środę Popielcową 8 lutego 1978 roku. Od tego momentu duszpasterze i wierni przez trzy tygodnie czuwali dzień i noc przed Najświętszym Sakramentem, aby nie dopuścić do profanacji i wyburzenia budynków. 26 kwietnia 1978 roku na uroczystość wprowadzenia obrazu Matki Bożej Nieustającej Pomocy oraz rozpoczęcie pierwszej nowenny przybył jako pielgrzym ks. kardynał Karol Wojtyła. Odprawiając mszę powiedział: "To wszystko, co się tutaj, na waszym osiedlu dokonało, to dzieło, w którym wszyscy uczestniczymy, jest dziełem Nieustającej, zaiste, Pomocy Matki Chrystusowej".
Parafia obrała jako główną patronkę Matkę Bożą Nieustającej Pomocy, a drugim patronem został św. Maksymilian Maria Kolbe. Ostatecznie zgodę na budowę uzyskano w 1981 roku. Ze względu na szkody górnicze prace trwały długo i były bardzo kosztowne. W roku 1986 poświęcono dolny kościół, natomiast w czasie Pasterki 1997 roku biskup sosnowiecki Adam Śmigielski poświęcił górny kościół i rozpoczął wieczystą adorację Najświętszego Sakramentu. Dnia 14 czerwca 1999 w Sosnowcu Ojciec Święty ukoronował cudowny wizerunek Matki Bożej Nieustającej Pomocy. Jan Paweł II wypowiedział wówczas słowa: "Jaworzno specjalnie czekało, czekało ze swoim obrazem Matki Bożej, aż ich biskup zostanie Papieżem, i wtedy go ukoronowali". 27 czerwca tegoż roku w uroczystość odpustową ku czci Matki Bożej Nieustającej Pomocy odbyła się intronizacja ukoronowanego przez Ojca Świętego cudownego obrazu. Uroczystej koncelebrze przewodniczył biskup sosnowiecki Adam Śmigielski w czasie której ogłosił kościół sanktuarium Matki Bożej Nieustającej Pomocy. Kustoszem sanktuarium został założyciel i proboszcz parafii ks. dziekan Józef Lenda, który do dzisiaj pełni swą funkcję, i to on przyjął naszą grupę w murach świątyni. Warto wspomnieć, że kościół wzniesiono w tzw. łagrze "Jaworzno" - filii obozu oświęcimskiego. W latach 1945-1950 władze komunistyczne przekształciły go w centralne więzienie dla młodocianych więźniów politycznych. W okazałym wnętrzu świątyni mieszczą się w górnym kościele kaplice: Matki Bożej Nieustającej Pomocy - z łaskami słynącym obrazem, relikwii, mieszcząca relikwie: św. Andrzeja Boboli, św. Maksymiliana, bł ks. Jerzego Popiełuszki, św. Rity, bł. Karola Acutisa, kaplica św. Jana Pawła II i bł. kard. Wyszyńskiego z relikwiami, Matki Bożej Loretańskiej Patronki Lotników, Matki Bożej Matki i Królowej Przenajdroższej Krwi, Miłosierdzia Bożego. W kościele dolnym jest kaplica byłych więźniów obozu i więzienia w Jaworznie.
15 października 2005 roku miała miejsce uroczystość w czasie której mieszkańców miasta Jaworzna zawierzono Matce Bożej Nieustającej Pomocy. W akcie zawierzenia znalazło się zobowiązanie do codziennej modlitwy: 3 razy "Zdrowaś Maryjo" i 3 razy "Chwała Ojcu", do którego zostali wezwani mieszkańcy Jaworzna. 6 marca 2006 roku Kongregacja Kultu Bożego i Dyscypliny Sakramentów na mocy uprawnień przekazanych przez Ojca Świętego Benedykta XVI, uwzględniając prośby biskupa sosnowieckiego, duchowieństwa i wiernych ogłosiła: Błogosławioną Maryję Dziewicę Nieustającej Pomocy patronką przed Bogiem dla miasta Jaworzna.
Z pielgrzymki powróciliśmy szczęśliwie, mając jednakże świadomość, że Zagłębie kryje jeszcze wiele skarbów duchowych wartych odkrycia. W poniedziałek 6 czerwca b.r. w pięknym, pełnym soczystej zieleni i kwitnących kwiatów ogrodzie przy ulicy Słowackiego odbyło się przedwakacyjne spotkanie wspólnoty gorlickiego SRK. Pani prezes powitała wszystkich bardzo serdecznie wraz z opiekunem ks. dr Tomaszem Bierzyńskim. Nie zabrakło (jak zwykle) przygotowanych przez panie z naszego koła kanapek i słodkości.
Pani prezes złożyła pani Emilii Kierońskiej życzenia urodzinowe (90lat) i imieninowe i zaprosiła wszystkich na mszę św. w jej intencji w 1 sobotę lipca. Dla Jubilatki oraz czerwcowych solenizantów zaśpiewaliśmy "Życzymy, życzymy..."
W minioną niedzielę zbieraliśmy fundusze przy kościele na rzecz sierpniowej kolonii dla dzieci, stąd podziękowanie kwestującym - była też możliwość dołożenia się do tej inicjatywy.
Omówione zostały także sprawy dotyczące przygotowania ołtarza na Boże Ciało, pielgrzymki do sanktuariów Zagłębia, która odbędzie się 17 czerwca oraz czytań liturgicznych na najbliższe niedziele. Nadszedł czas na litanię do Najświętszego Serca Pana Jezusa oraz śpiew piosenek religijnych i biesiadnych. Pogoda nam dopisała, toteż humoru nie zabrakło. Upamiętniliśmy to miłe spotkanie wspólnym zdjęciem. Dużo osób stwierdziło, że bardzo czekali na takie spotkanie, żeby się wzajemnie ubogacić swoją obecnością i wymienić spostrzeżenia. Bóg zapłać! Chwalcie łąki umajone - śpiewamy w jednej z pieśni maryjnych szczególnie w miesiącu maju, podczas uczestnictwa w nabożeństwach majowych, sprawowanych nie tylko w kościołach, ale również przy przydrożnych kapliczkach i krzyżach. W takich miejscach odprawiana jest niejednokrotnie liturgia Eucharystii.
Corocznie pod koniec maja (na zakończenie nabożeństw majowych) sprawowana jest msza święta przy krzyżu na Blichu. Wówczas to malowniczy wiosenny pejzaż pozwala jeszcze mocniej przeżywać piękno liturgii. W tym roku zgromadziliśmy się na mszy świętej 23 maja. Stajemy zawsze ze wzruszeniem w tym miejscu, bo przy tym krzyżu nasi dziadkowie i rodzice od kilkudziesięciu lat (w miesiącu maju), wznosili modlitwy do Pana Boga, wierząc mocno we wstawiennictwo i opiekę Matki Najświętszej. Kapliczki i krzyże przydrożne były i są nieodłącznym elementem krajobrazu kulturowego polskiej wsi. Są znakiem przynależności religijnej, miejscem spotkań wiernych, przypominają o historii i ludzkich wydarzeniach. Przy tym krzyżu okoliczni mieszkańcu od kilkudziesięciu lat spotykają się w miesiącu maju, śpiewając litanię loretańską, różnorodne pieśni, zwłaszcza maryjne oraz modlą się na różańcu w różnych intencjach. Bogu niech będą dzięki, że nadal znajdują się osoby które kultywują tę tradycję. Szkoda, że najczęściej w wieku podeszłym, ale przyprowadzają swoje wnuki. Jest więc nadzieja, że tradycja nie zaginie.
Trochę z historii tego miejsca... Krzyż ten stoi obecnie przy ruchliwej drodze, wiodącej z "Kopalni" na ulicę Blich. Dawniej to była Ropica Dolna. Został postawiony w 1846 roku (taka data widnieje na pionowej desce krzyża). Rok 1846 to rok rabacji galicyjskiej. W okresie rabacji znaczącą rolę w Gorlicach odegrał ksiądz Wojciech Michna pełniący dużą rolę w wygaszaniu jej na terenie ziemi gorlickiej. W związku z tym miała ona o wiele mniejsze rozmiary niż gdzie indziej. Wzdłuż rzeki Ropy nad którą leżą Gorlice, stały warty mieszczańskie, aby uważać czy jakaś banda chłopskich rozbójników nie będzie przechodziła. "...Bogu dzięki, żadna nie przybyła, dwory ocalone..." Na terenie ziemi gorlickiej napady można niemalże policzyć na palcach. W dostępnych materiałach (Wiktor Bednarczuk) nie ma mowy o ofiarach śmiertelnych wśród ziemian i księży na ziemi gorlickiej w okresie rabacji. Mieszczanom gorlickim udało się ocalić od rabunku i zniszczeń dwory położone za rzeką Ropą. Być może krzyż na Blichu to wotum za ocalenie dworów od zniszczeń oraz ziemian i księży od śmierci.
W 1934 roku ks. Bronisław Świeykowski dokonał generalnej renowacji krzyża. Niedawno również krzyż został odnowiony.
Mszę świętą sprawował ks. Tomasz Bierzyński. Ofiarowaliśmy ją w intencji żyjących i zmarłych czcicieli krzyża na Blichu, mieszkańców zarówno ulicy Blich jak i Gorlic oraz gromadzących się tam członków Stowarzyszenia Rodzin Katolickich. Członkowie wspólnoty SRK biorą czynny udział w liturgii słowa poprzez czytanie Słowa Bożego, śpiewanie psalmu i modlitwę wiernych. Składamy serdeczne Bóg zapłać ks. Tomaszowi za Eucharystię i wygłoszone Słowo Boże. Oby ono nas umocniło, byśmy szli przez życie pełni wiary, nadziei i miłości. W dniu 6 maja Stowarzyszenie Rodzin Katolickich wyruszyło na pierwszą w tym roku pielgrzymkę. Tym razem, pod przewodnictwem ks. Wojciecha Mazurka i pani prezes, dr. Martą Przewor, obraliśmy w kierunek wschód. Pierwszy postój został zaplanowany w Strachocinie, u św. Andrzeja Boboli, gdzie gościnnie nas przyjął kustosz sanktuarium, ks. Józef Niżnik. Po modlitwie w kościele udaliśmy się na Bobolówkę, gdzie był czas wolny na śniadanie oraz indywidualny spacer i modlitwę. Sanktuarium to zostało opisane dokładniej w naszej parafialnej gazetce nr 2022/09. Od tego czasu przybył nowy pomnik św. Andrzeja Boboli po prawej stronie kaplicy polowej na Bobolówce.
Kolejnym, kulminacyjnym punktem pielgrzymki, był Zagórz - sanktuarium Matki Nowego Życia, Pani Zagórskiej. Kult maryjny trwa tu od ponad 600 lat. Według spisanej w XVII wieku legendy król Kazimierz Wielki zatrzymał się w tej okolicy na nocleg w trakcie swej wyprawy na Ruś. We śnie nawiedziła go Matka Boża, obiecała sukces, ale prosiła o wybudowanie kapliczki. Król zlecił wykonanie tego zadania, a po udanej wyprawie przysłał do nowego kościółka malowany na drewnie obraz przedstawiający scenę Zwiastowania. Jest to obraz nietypowy: Archanioł Gabriel zwraca się do Maryi. Nad czołem anioła widać krzyż. Postać Matki Boskiej umieszczona została w prawej części obrazu, przy klęczniku z książką. Nad Jej głową dwa aniołki podtrzymują ozdobną koronę. Ponad głową Archanioła widnieje postać Boga Ojca, który wysyła do Maryi Dzieciątko na drodze z promieni. Obraz od razu został otoczony kultem wiernych i zasłynął cudami. W rozwoju kultu z pewnością dopomogli karmelitanie, których klasztor stał na sąsiednim wzgórzu. Niestety został on zrujnowany podczas konfederacji barskiej, a dzieła zniszczenia dopełnił pożar w XIX wieku i kasata zakonów.
Obecnie nieduży, murowany kościół, zlokalizowany w Zagórzu mieści łaskami słynący obraz umieszczony w głównym ołtarzu. Po obu stronach ołtarza stoją figury aniołów i apostołów: Piotra i Pawła. Dwa boczne ołtarze poświęcone są św. Teresie od Dzieciątka Jezus i Chrystusowi Ukrzyżowanemu. Pozostały wystrój stanowią między innymi obrazy i Droga Krzyżowa ocalałe z kościoła Karmelitów. Po mszy świętej udaliśmy się na wzgórze z ruinami klasztoru, po drodze odprawiając Drogę Krzyżową. (Jej stacje, jak i "stacje" kolejnych przykazań Dekalogu powstały z inspiracji kustosza sanktuarium, ks. Józefa Kasiaka). Od 2007 roku, od koronacji obrazu, kościół p. w. Wniebowzięcia NMP został ustanowiony sanktuarium. Przed obrazem można uprosić wiele łask, często dotyczących poczęcia dziecka.
Z Zagórza udaliśmy się do Polańczyka, gdzie po obiedzie nawiedziliśmy sanktuarium Matki Bożej Pięknej Miłości. Niewielki kościółek powstał po II wojnie światowej w miejscu cerkwi greckokatolickiej, z wykorzystaniem pozostałych po niej murów. Ówczesny proboszcz dowiedział się, że w miejscowości Łopienka jest opuszczona cerkiew, a w niej ikona Matki Bożej. Udał się tam z parafianami i przywieźli stamtąd obraz oraz cały ołtarz, który po skróceniu stanął w nowym kościele. Kościół obecnie składa się jakby z dwu części. Pierwsza powstała w oparciu o mury dawnej cerkwi, i drugą dobudowano później w celu powiększenia świątyni. W centrum ołtarza głównego znajduje się cudowna ikona Matki Bożej, która była obiektem kultu jeszcze w czasie, gdy zdobiła cerkiew prawosławną. Nad nią widnieje okrągły obraz przedstawiający Trójcę Świętą. Dwa boczne ołtarze są poświęcone św. Józefowi i Jezusowi Miłosiernemu. Kościół zdobią również mozaiki: Po lewej stronie nad ołtarzem "Jezu ufam Tobie" - św. Kazimierz Królewicz, a na ścianie Chrystus na krzyżu z postaciami Maryi i św. Jana, natomiast po prawej stronie nad ołtarzem Św. Józefa Matka Boża Częstochowska, a na ścianie Jezus jako dobry pasterz. Mała boczna kapliczka poświęcona jest św. Janowi Pawłowi II.

Ostatnim punktem programu był Jasień, obecnie część Ustrzyk Dolnych - sanktuarium MB Bieszczadzkiej. Ciekawa jest historia tutejszego obrazu. Pochodzi on z Rudek Fredrowskich, i przybył do Polski z repatriantami. Początkowo umieszczono go na zamku w Łańcucie, ale kiedy UB zbytnio zaczęło się nim interesować, został przeniesiony do kaplicy seminarium duchownego w Przemyślu. Arcybiskup Ignacy Tokarczuk, chcąc ożywić wiarę na terenie Bieszczad, pragnął przekazać obraz do którejś z parafii. Spośród kilku propozycji wybrał kościół w Jasieniu. 6 lipca 1968 roku obraz, przywieziony wcześniej na furmance do jednego z gospodarstw - aby UB się nie zorientowało, zainstalowano w kościele, a dzień później odbyły się uroczystości, którym przewodniczył kardynał Karol Wojtyła, a kazanie głosił biskup tarnowski, Jerzy Ablewicz. W 1992 roku obraz skradziono i, niestety, nie został on odzyskany. Sporządzono dwie kopie, z których jedna jest obecnie w sanktuarium, a drugą podarowano parafii w Rudkach Fredrowskich na Ukrainie.
Takie to są zawiłe losy pięknych świątyń i cudownych obrazów południowo - wschodniego krańca Polski. Warto kiedyś pojechać jeszcze raz w tamtym kierunku, aby zgłębiać trudną historię i podziwiać piękno krajobrazów.
Współczesne zagrożenia człowieka i rodziny to temat dnia skupienia Stowarzyszenia Rodzin Katolickich (SRK) Diecezji Rzeszowskiej, który odbył się 29 czerwca b. roku w kolegiacie Wniebowzięcia NMP w Jaśle. Zgromadzili się licznie przedstawiciele kół tegoż SRK, szczególnie koła przy parafii Narodzenia NMP w Gorlicach.
Spotkanie rozpoczęło się mszą świętą koncelebrowaną pod przewodnictwem ks. Mariana Raźnikiewicza - duszpasterza diecezjalnego SRK, z udziałem ks. prof. dr hab. Pawła Bortkiewicz TChr, ks. Zbigniewa Irzyka - dziekana, proboszcza kolegiaty, ks. Tomasza Bierzyńskiego - duszpasterza koła w Gorlicach i ks. Wiesława Bednarza - proboszcza parafii Matki Bożej Niepokalanej w Hermanowej. Piękne i bogate w treść kazanie wygłosił zaproszony prelegent - ks. prof. Paweł Bortkiewicz, analizując Ewangelię (z dnia) wg św. Jana, który oddziela ciemność od światłości (zwłaszcza wewnątrz Kościoła). Winniśmy być dziećmi światłości, bowiem jesteśmy wezwani do życia w prawdzie. Powinniśmy być odporni na wszystkie ideologie, godzące w istotę małżeństwa i rodziny. Jest to możliwe, jeśli stajemy z Chrystusem, z prostotą serca, otwarci na Boga. Że jest to możliwe, przekonuje nas patronka dnia św. Katarzyna ze Sieny, oceniona tak wysoko, że została patronem Europy i doktorem Kościoła.
Po mszy świętej proboszcz parafii dokonał prezentacji prastarej świątyni. Jasło istniało już jako osada targowa należąca do cystersów w 1261 r. Akt lokacyjny nadał miastu na prawie magdeburskim król polski Kazimierz Wielki w roku 1365. Kolegiata Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny w Jaśle - najstarszy zabytkowy kościół rzymskokatolicki w Jaśle; wzniesiony w stylu gotyckim w 1446 lub najpóźniej w 1479 roku, od 2011 roku w randze kolegiaty. Przez stulecia pełnił funkcję kościoła farnego.
Budynek został zbudowany z ciosanego kamienia. Niestety niemal doszczętnie zniszczony w czasie II wojny światowej. Dzięki staraniom Głównego Konserwatora Zabytków został odbudowany, a w latach 60-tych odnowiono ściany, zakupiono nowe organy, wykonano nowe ołtarze i nowe stacje drogi krzyżowej.
Po mszy świętej udaliśmy się do domu katechetycznego, gdzie była możliwość wypicia kawy, herbaty i poczęstunku.
Główna tematyka wykładu ks. prof. dotyczyła współczesnych zagrożeń polskiej rodziny, ataku na św. Jana Pawła II oraz tematyki miłości. Musimy zdawać sobie sprawę z tego, że dzieci i młodzież wychowują się w rodzinach. Taki model, jaki przedstawimy w rodzinach, taki też nasze dzieci będą kształtować w przyszłości. Wszystkie patologie małżeństwa odbijają się na rodzinie. Szerzenie ideologii i form zachowania godzących w istotę małżeństwa to m.in. oddzielenie sfery życia seksualnego od przekazywania życia (gender, LGBT). Niestety wielu rodziców nie ma świadomości zagrożeń, które współcześnie czyhają na nich i ich dzieci.
Na zakończenie udaliśmy się na obiad w "Zajeździe pod skałą", a spotkanie zakończyło się jak zawsze odśpiewaniem "Barki".
Pozostaje nam wciąż pamiętać, że szansą dla współczesnej rodziny jest rodzina Bogiem silna i wierna Jego przykazaniom oraz miłość prawdziwa, odpowiedzialna i ofiarna. To jest najważniejsze zadanie dla nas wszystkich, którego nie wolno nam zaniechać, ani odkładać na potem... bo potem będzie już za późno. Jak co roku 18 kwietnia, wspólnota Stowarzyszenia Rodzin Katolickich z Gorlic (17 osób) udała się do Brzysk, gdzie spoczywa śp. ks. Marek Tutro. Niezapomniany przez nas opiekun jest cały czas w naszej pamięci modlitewnej, a minęło już 6 lat od Jego przedwczesnej śmierci w wieku 37 lat.
Podczas podróży odmówiliśmy różaniec w intencji śp. ks. Marka. Po przyjeździe spotkaliśmy się na cmentarzu z rodzicami zmarłego kapłana.
Po złożeniu kwiatów i zapaleniu zniczy odmówiliśmy koronkę do Miłosierdzia Bożego. Nie zabrało też ulubionej przez ks. Marka pieśni Do Ciebie Matko Szafarko Łask. W kościele parafialnym p w św. Marii Magdaleny w Brzyskach, czynnie uczestniczyliśmy w mszy świętej ofiarowanej za duszę ks. Marka prosząc o łaskę Nieba dla Niego.
Ks. Waldemar Krzeszowski serdecznie nas powitał i podziękował za modlitwę oraz za pamięć o jego koledze z roku seminaryjnego. Prosił też, by pozdrowić jego rodzinne strony i mieszkańców Gorlic.
Pani prezes Marta Przewor zamówiła mszę św. w rocznicę urodzin śp. ks. Marka Tutro, na którą wybierzemy się w październiku.
Chcemy podkreślić serdeczność i radość Mamusi śp. ks. Marka, która do każdego osobiście podchodziła, by wyrazić swoją wdzięczność za przyjazd, pamięć i modlitwę w intencji Jej zmarłego Syna kapłana.
Dobry Jezu, a nasz Panie daj Mu wieczne spoczywanie!
W nawie bocznej św. Józefa znajduje się wystawa dotycząca życia i działalności świętego Maksymiliana Kolbe - największego Czciciela Niepokalanej, który wszystkie swoje niezwykle zdolności pragnął wykorzystać, aby szerzyć miłość do Pana Boga i Niepokalanej na całym świecie. Zapraszamy do zapoznania się z wystawą.
W dniu 22.01.2023 r. w domu katechetycznym odbyło się spotkanie opłatkowe zorganizowane przez Stowarzyszenie Rodzin Katolickich, które zgromadziło przy jednym stole Babcie i Dziadków oraz przedstawicieli poszczególnych grup parafialnych gorlickiej bazyliki. Przybyłych gości przywitała pani prezes Stowarzyszenia Rodzin Katolickich Marta Przewor, nawiązując w swoim powitaniu do hasła: "Wierzę w Kościół Chrystusowy", w duchu którego przeżywamy obecny rok. A co za tym idzie, trzymając się tego co ustanowił Jezus podczas ostatniej wieczerzy, naszego obowiązku coniedzielnego uczestnictwa we mszy świętej. Nie wystarczy pójść na łąkę, czy do lasu, aby pomodlić się i spotkać z Bogiem jak zdarzało się mówi

uczestnikom letniej kolonii organizowanej od wielu lat przez panią Martę. Owszem Bóg jest wszędzie, jednak każda wierząca osoba ma obowiązek uczestniczenia w niedzielnej i świątecznej Eucharystii, w dniach ustanowionych przez Kościół jako obowiązkowe, aby spotkać się z żywym Chrystusem mieszkającym w tabernakulum. Podczas kolonii młodzież bardzo chętnie i aktywnie uczestniczyła w Eucharystii czytając czytania, śpiewając psalmy itp. Kilkoro uzdolnionych młodych artystów uświetniło również spotkanie opłatkowe swoim występem. Następnie ks. proboszcz Stanisław Ruszel pobłogosławił opłatki, którymi połamaliśmy się życząc sobie nawzajem wszystkiego co najlepsze. Tak samo jak podczas wieczerzy wigilijnej z najbliższymi. W tym miejscu też chciałabym się odnieść do słów wypowiedzianych przez księdza proboszcza: "Teraz niejednokrotnie młodzi chcę obchodzić święta Bożego Narodzenia bez Boga. Mówiąc, że przyjdą, jeśli nie będzie opłatka podczas wieczerzy wigilijnej i nikt nie będzie o Bogu wspominał". A przecież urodzin jubilata nie można przeżyć bez jego obecności, życzeń, a przede wszystkim okazania sobie nawzajem miłości. W tym wypadku Bogu. Nie tylko podczas świąt Bożego Narodzenia, lecz przez cały rok - jak dalej kontynuował ks. proboszcz. Nie możemy tłumaczyć młodych brakiem czasu czy zmęczeniem, które może zwolnić ich z uczestnictwa w obowiązkowym nabożeństwie eucharystycznym. Jeśli nie chcą sami uczestniczyć, to niech nas podwiozą. Taka postawa może ich zmobilizować. Przecież "kropla drąży skałę". Po bardzo głębokiej w treści wypowiedzi ks. proboszcza, kilka słów powiedział ks. Tomasz Bierzyński - opiekun wielu grup parafialnych, w tym również Stowarzyszenia Rodzin Katolickich. Następnie właśnie przedstawiciele stowarzyszeń parafialnych mogli podzielić się doświadczeniem bliskości Boga oraz drugiego człowieka poprzez swoją działalność w grupach parafialnych oraz złożyć wszystkim uczestnikom spotkania opłatkowego życzenia. Te wypowiedzi przeplatane były śpiewem kolęd, które jeszcze bardziej zjednoczyły wszystkich i wprowadziły atmosferę rodzinnej Wigilii. Wierzę, że wszyscy wrócili do domu ubogaceni miłością Bożą, swoją nawzajem oraz z większym pokojem w sercach. Z okresem Bożego Narodzenia wiąże się wiele pięknych tradycji i zwyczajów. Jest to czas spotkań, wspólnego kolędowania i podarunków. Największym darem jaki otrzymujemy od Boga jest drugi człowiek, który otwiera swoje serce na potrzeby innych.
Stowarzyszenie Rodzin Katolickich - koło przy parafii Narodzenia NMP w Gorlicach gromadzi ludzi dobrej woli, którzy od lat bezinteresownie wyciągają pomocną dłoń i organizują atrakcyjny wypoczynek wakacyjny dla dzieci. 8 stycznia 2023 r. odbyło się spotkanie opłatkowe uczestników kolonii i osób wspierających tę inicjatywę. Uroczystość rozpoczęła się wspólną modlitwą i noworocznym błogosławieństwem księdza proboszcza Stanisława Ruszela. Koloniści przedstawili montaż słowno - muzyczny przybliżający tajemnicę Bożego Narodzenia. Każdy miał okazję przenieść się myślą i sercem do Ziemi Świętej snując głębokie refleksje nad "Cudem Świętej Nocy", gdzie w ubogiej stajence narodził się Jezus. Uroku inscenizacji dodały kolędy zaśpiewane przy akompaniamencie fletu, klarnetu i trąbki. Wspólne kolędowanie napełniło wszystkich świąteczną radością. Dzieci wręczyły organizatorom, sponsorom i kadrze kolonii symboliczne serduszka i podziękowały za otrzymane dobro. Życzyły wszystkim błogosławieństwa Bożego w Roku Pańskim 2023:

"Niech Boże Dziecię błogosławi wszystkie wysiłki i podejmowane inicjatywy w czynieniu dobra, niech darzy zdrowiem i wszelką pomyślnością, a każdego nadchodzącego dnia umacnia wiarę, nadzieję i miłość. Niech nigdy nie zabraknie ludzi dobrej woli, którzy potrafią dzielić się dobrem z drugim człowiekiem".
Specjalnym gościem spotkania był Święty Mikołaj, który obdarował wszystkie dzieci paczkami pełnymi smakołyków. Na zakończenie przyszła pora na słodki poczęstunek, wspólne rozmowy, kolonijne wspomnienia i konkurs wiedzy zdobytej podczas pokolonijnej wycieczki po ziemi sądeckiej. Wszyscy żywią nadzieję, że podjęte starania w kontynuacji działań związanych z organizacją letniego wypoczynku zakończą się powodzeniem i po raz kolejny dzieci wyjadą nad morze.
Zorganizowanie wypoczynku we Władysławowie możliwe było dzięki otrzymaniu dotacji z rządowego programu Fundusz Inicjatyw Obywatelskich NOWEFIO, wsparciu finansowemu urzędu miejskiego w Gorlicach, dofinansowaniu przez Stowarzyszenie Rodzin Katolickich w Gorlicach oraz bezinteresownej pomocy wielu ludzi wielkiego serca.
Zawsze, gdy otwieramy swoje serca na potrzeby innych jest Boże Narodzenie.

Każdy może przyczynić się do organizacji kolonii. Stowarzyszenie Rodzin Katolickich diecezji rzeszowskiej, a więc również koło działające przy parafii Narodzenia NMP w Gorlicach jest organizacją pożytku publicznego, na którą można przekazać 1% podatku. Od tego zależy zorganizowanie w lecie kolonii dla dzieci z rodzin potrzebujących wsparcia. Zwracamy się z uprzejmą prośbą o wsparcie naszej akcji. Przy przekazywaniu 1% prosimy o dopisek "na kolonię letnią dla dzieci z Gorlic". Numer wpisu do Krajowego Rejestru Sądowego to KRS 0000032721.