Błogosławiony Jerzy Bolesław Matulewicz in. Matulaitis

(1871-1927)
biskup, niestrudzony sługa Kościoła, marianin.
Urodził się we wsi Lugine na Suwalszczyźnie w rolniczej rodzinie litewskiej, jako ósme dziecko Andrzeja i Urszuli. We wczesnym dzieciństwie został sierotą i był wychowywany przez starszego brata Jana.
W 1879 r. rozpoczął naukę w szkole podstawowej a następnie w gimnazjum w Mariampolu, mając kłopoty materialne i zdrowotne. Z pomocą przyszedł brat stryjeczny.
Jerzy ukończył gimnazjum w Kielcach i w 1891 r. wstąpił do seminarium duchownego. Po dwu latach władze carskie zamknęły seminarium. Przełożeni wysłali pilnego alumna w 1895 r. do Akademii Duchownej w Petersburgu, gdzie 31 grudnia 1898 r. przyjął święcenia.
Studia teologiczne kontynuował w Petersburgu i we Fryburgu szwajcarskim uzyskując w 1902 r. stopień doktora. Został profesorem teologii w seminarium w Kielcach.
W 1904 r. musiał zrezygnować z pracy i poddać się ciężkiej operacji. Jako rekonwalescent był duszpasterzem w internacie sióstr służebniczek Najświętszego Serca Jezusa.
Wspólnie z ks. Marcelim Godlewskim założyli w Warszawie Stowarzyszenie Robotników - Katolików i rozpoczęli wydawanie czasopisma "Towarzysz Pracy". W 1907 r. ks. Jerzy został profesorem socjologii i dogmatyki w Akademii Duchownej w Petersburgu. Jerzy Matulewicz należał w Mariampolu do parafii prowadzonej przez księży marianów. Od dłuższego czasu trwał w zamiarach odnowienia tego zakonu skazanego przez carat na wymarcie.
W 1909 r. udał się do Rzymu i uzyskał zgodę na złożenie ślubów zakonnych bez obowiązku nowicjatu, a 29 sierpnia złożył je w Warszawie na ręce ostatniego marianina, o. Wincentego z Mariampola. Konstytucję zgromadzenia Pius X zatwierdził rok później.
Ks. Matulewicz założył nowicjaty w Petersburgu, Fryburgu, Warszawie, Chicago i na Litwie oraz dwa zgromadzenia żeńskie w Ameryce i na Litwie.
W latach 1918-1925 był biskupem wileńskim.
Położył wielkie zasługi dla umocnienia tam katolicyzmu i odrodzenia życia zakonnego. Złożył rezygnację z urzędu biskupa, aby poświęcić siły zgromadzeniu marianów.
Dla ratowania rozpaczliwej sytuacji Kościoła na Litwie, Stolica Apostolska podniosła go 7 grudnia 1925 r. do godności arcybiskupa mianując równocześnie wizytatorem na Litwie. Jeszcze przed śmiercią przygotował projekt konkordatu z rządem litewskim.
Abp Matulewicz odznaczał się wielką prostotą, dobrocią i wyrozumiałością. Siły czerpał z modlitwy i umartwienia. Posiadał wielki dar dostrzegania dobra w każdym człowieku.
Zmarł 27 stycznia po nieudanej operacji. Pochowano go w kościele parafialnym w Mariampolu.
Został beatyfikowany przez Jana Pawła II w Rzymie w 1987 r.
Święto patronalne przypada 27 stycznia.