Rodzina Bogiem silna

Jacek Odrowąż


ok. 1183-1257
Wyznawca, apostoł Rusi, patron Śląska, dominikanin.
Urodził się w Kamieniu Śląskim na Opolszczyźnie w rodzinie Odrowążów.
Do stanu kapłańskiego przygotowywał się pod troskliwą opieką kanonika kapituły krakowskiej i kanclerza księcia Leszka Białego, Iwo Odrowąża, późniejszego biskupa krakowskiego, oraz biskupa Wincentego Kadłubka. Po studiach w Paryżu i Bolonii przyjął święcenia kapłańskie i został mianowany kanonikiem krakowskim. Dalszą istotną rolę w życiu Jacka odegrał Iwo Odrowąż, który w 1222 r. udał się do Rzymu na Sobór Laterański i tam poznał św. Dominika, założyciela zakonu żebraczego i kaznodziejskiego, reformatora Kościoła. On to zaproponował ks. Odrowążowi przysłanie kandydatów z Polski do zakonu. Jacek pojechał do Rzymu i wstąpił do zakonu dominikanów.
W 1218 r. powrócił do Polski i założył w Krakowie pierwszy klasztor dominikanów na terenie parafialnego kościoła św. Trójcy.
Przywiózł również od św. Dominika przesłanie, aby pracę ewangelizacyjną łączyć z modlitwą różańcową i zawierzeniem Matce Najświętszej. Dawało to mu niezwykłą moc apostolską.
Podziwu godne były jego misjonarskie podróże po Polsce, Rusi, Prusach, Pomorzu i Śląsku. Tradycja podaje, że dotarł także do Danii i Szwecji oraz na Krym i do Azji Środkowej. Od 1224 r. przez cztery lata apostołował nad Dnieprem, współdziałając z bł. Grzymisławą, Rusinką. Św. Jacek był twórcą unii kościelnej Rusi z Rzymem. Źródła odnotowują jego obecność w Gdańsku i w Prusach w latach 1236-1238.
W kronikach klasztornych napisano, że Jacek obdarzony był od Boga niezwykłymi darami, w tym czynienia cudów. Nawracał z różańcem i figurą Matki Bożej, głosił Ewangelię i zwiększał zastępy gorliwych kapłanów w klasztorach dominikańskich. Jego uczniowie zostawali biskupami i rozsławiali Jacka Odrowąża, jako pokornego sługę, miłującego nade wszystko Boga i bliźnich.
Umarł w Krakowie 15 sierpnia i został pochowany w bazylice oo. Dominikanów. Papież Klemens VII beatyfikował Jacka w 1527 r., a Klemens VIII kanonizował go 17 kwietnia 1594 r. Święty Jacek był największą postacią XIII wieku i należał do najwybitniejszych mężów ówczesnej Europy.
Święto patronalne 17 sierpnia.

Ilustrowany leksykon polskich świętych, błogosławionych i sług Bożych w opracowaniu Gabriela Turowskiego